“Bij de politie ben ik terecht gekomen bij vernieuwend werken. Daar kwam ik in gesprek met een collega die geïnteresseerd was in mijn werk, het zoeken naar de bedoeling en mijn hoge intuïtieve manier van werken. Ze gaf aan dat ze bij mij wel de methodische verankering miste. Toen besefte ik dat ik iets te kort kwam. Ik heb via allerlei losse workshops wel wat bijgeleerd, maar niet genoeg. Zij attendeerde mij op de master Begeleidingskunde. Die humanisering van het georganiseerde leven: het raakte me direct. Dat is voor mij werken volgens de bedoeling. Die menselijke maat terugbrengen.”

Leuk zo’n hiërarchie

“Mijn eerste onderzoek heb ik bewust extern uitgevoerd. Je wordt bij de politie echt naar binnen gezogen. Ik wilde met een frisse blik terug de organisatie in. Ik heb gekozen voor een zorginstelling waar ze werken met meervoudig gehandicapten, bij een team waar ook sprake is van het autismespectrum. Een geweldige ervaring. Je komt andere mensen tegen, en toch zie je raakvlakken. De politie is natuurlijk ook een zorgorganisatie. ‘Hulp verlenen aan hen die dat behoeven’ naast het ‘boeven vangen’. Wat ik mee terug heb kunnen nemen is het onderwerp, herverdelen van eigenaarschap. Iedereen heeft een eigen verantwoordelijkheid, bij ons wordt vaak naar de leidinggevende gekeken. Leuk zo’n hiërarchie, maar kijk je wel genoeg naar wat er in je omgeving gebeurt? Wie en wat is daar nou echt voor nodig?

“En toen was er corona en ging de zorginstelling op slot, terwijl ik daar mijn vervolgonderzoek nog wilde doen. Dat was een pittige tijd, want daarnaast werd mijn moeder ziek. Wat moest ik doen, pauze inlassen, doorgaan? Marijke de Kok, locatiecoördinator bij Begeleidingskunde heeft mij geholpen. Kijk eerst eens wat wel kan? Iets wat ik normaal gesproken altijd doe, maar op dat moment lukte me dat niet. In overleg met docenten heb ik mijn onderzoek veranderd in wat betekent deze coronatijd voor een begeleidingskundige als je niet nabij kunt zijn? Eerlijk? Ik vind dat ik een mooi stuk heb opgeleverd, gebaseerd op mijn eigen werkomgeving. Met een mooie opmaat naar mijn latere thesis ‘to be or not to be’.

Nieuwsgierige houding

“Marijke de Kok heeft mij gevraagd om lid te worden van de opleidingscommissie. Door mijn nieuwsgierige houding tijdens de lessen en bepaalde vragen die ik stelde, viel ik op. Indertijd ben ik gestart met het nieuwe curriculum van de master, daar hebben we als opleidingscommissie ook over nagedacht. Hoe helpen wij als student de opleiding beter maken? Het is enorm leuk. Wij zijn de ogen en oren tijdens de opleiding en hebben ook een rol bij het opstellen van het OER (Onderwijs en Examenregeling).

“Begeleidingskunde is geen onbekende opleiding bij de politie. Er wordt ingezien dat dit in het belang van de organisatie is. Door de reorganisatie ben ik een herplaatsing kandidaat. Ik hoor (nog) nergens bij, wat me gelijk ruimte geeft om te pionieren en het goede te doen. Ze vragen me voor los werk dat nog geen inbedding in de organisatie heeft. Momenteel zit ik bij de afdeling Human Resource, team Ontwikkelen en Opleiden. Hoe krijgen we leren en ontwikkelen beter voor elkaar op de werkvloer. Hoe houd je je team betrokken? Daar komt begeleidingskunde bij kijken. En door die methodische verankering kan ik nu mensen helpende handvatten bieden.”

Edith Ankoné (58) Master afgerond: 16 april 2021 Opleidingsachtergrond: heel divers (hbo en meer) Functie toen en nu: politie, begeleidingskundige zwerfwerker