Waarom doe je onderzoek naar de gevolgen van verslaving op naasten? Dorine: ‘Ik ben zelf naaste geweest, dus ik put uit persoonlijke ervaring. Dat is nu jaren geleden, ik kan er inmiddels met voldoende afstand naar kijken. Het is een schaamtegevoelig onderwerp, je wilt het binnenshuis houden, zelf uitvinden hoe je ermee omgaat. Bij zelfhulpgroepen merkte ik dat onze ervaringen en de manier waarop we daarop reageerden wel erg op elkaar leken. Toen is bij mij de gedachte ontstaan daar iets mee te doen, om de collectiviteit van die ervaringen te laten zien.’

Hoe ben je erbij gekomen te gaan promoveren? ‘Het begon eigenlijk met het plan een boek schrijven. Een collega-journalist en ik hadden al een uitgever en mensen die we konden interviewen. Maar de uitgever wilde dat ik mijn eigen verhaal zou opschrijven. “We verkopen de auteur,” zeiden ze. Ik zag dat niet zitten, dus dat boek ging niet door. Zonde van al die research, vond ik. En ik dacht, ik moet er nu iets mee doen, anders ben ik straks met pensioen en is het te laat. ‘Ik sprak erover met AnneLoes van Staa (lector Transities in Zorg bij Hogeschool Rotterdam). Het thema maakte haar enthousiast voor onderzoek, maar ook voor het onderwijs. Want de hogeschool leidt verpleegkundigen, verloskundigen, ambulancemedewerkers, ....